هر آنچه باید درباره راگبی زیر آب بدانید

راگبی زیر آب چیست؟

ورزش راگبی زیر آب از کشور آلمان سرچشمه گرفته است

مجله خبری-سبک زندگی نگار: راگبی زیر آب (UWR) یک ورزش تیمی زیر آب است. در طول یک مسابقه، دو تیم سعی می‌کنند یک توپ شناور را که پر از آب شور است، به دروازه حریفان در انتهای استخر بزنند. این ورزش از رژیم آمادگی جسمانی موجود در باشگاه‌های غواصی آلمان در اوایل دهه ۱۹۶۰ سرچشمه گرفته است و به جز نام آن، اشتراک کمی با فوتبال راگبی دارد. در ۱۹۷۸ توسط Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques (CMAS) به رسمیت شناخته شد و اولین بار در سال ۱۹۸۰ به عنوان قهرمانی جهان بازی شد.

نحوه بازی راگبی زیر آب

تجهیزات ورزش راگبی زیر آب

در ورزش راگبی زیر آب شش بازیکن از هر تیم در آب بازی می‌کنند

بازیکنان راگبی زیر آب به تجهیزات زیر احتیاج دارند:

• ماسک غواصی (ترجیحا نوعی که به صورت به خوبی بچسبد و از ورود آب جلوگیری کند و با دید وسیع محیطی)

• اسنورکل یا لوله تنفس مخصوص غواصی (ترجیحا بدون دریچه تصفیه)

• باله (پلاستیک، فایبرگلاس، لاستیک)

• کلاه واترپلو و لباس شنا

• جوراب نئوپرن (اختیاری، هنگام پوشیدن باله از ایجاد تاول جلوگیری می‌کند و می‌تواند تناسب باله‌ها را بهبود بخشد)

• نگهدارنده‌های باله (اختیاری، کمک می‌کند تا باله‌ها در حین بازی جدا نشوند)

منطقه بازی در راگبی زیر آب

راگبی زیر آب نیازمند یک استخر عمیق است

بازی راگبی زیر آب در یک استخر عمیق (۳/۵ تا ۵ متر عمق)، در یک زمین مستطیلی بین ۱۲ - ۱۸ متر طول و ۸ - ۱۲ متر عرض اجرا می‌شود. در اروپا، انتهای عمیق استخر‌های مستطیلی شکل طولانی مخصوص بازی‌های آبی، معمولاً برای راگبی زیر آب مناسب است، اما در استرالیا، ما معمولاً در استخر‌های غواصی بازی می‌کنیم و از دیوار‌های ساخته شده مخصوص برای کاهش دیوار‌های شیبدار رایج در بسیاری از استخر‌های غواصی استرالیا استفاده می‌کنیم.

سبد‌های فولادی ضد زنگ در انتهای استخر در هر انتهای محل بازی نصب شده است.

تعداد بازیکنان راگبی زیر آب

شش بازیکن در دو تیم در آب هستند، و شش بازیکن جانشین روی نیمکت مبادله که می‌توانند در هر زمان از بازی، هر زمان که دلخواه باشد، با بازیکن دیگری جایگزین شوند.

هدف شش بازیکن در آب این است که توپ لاستیکی پر از آب شور را بگیرند و در سبد تیم حریف گلزنی کنند و در مقابل حملات حریف از دروازه خود دفاع کنند.

سه پست بازیکن در راگبی زیر آب وجود دارد: جلو، مدافع (یا عقب) و دروازه بان (یا دروازه بان). هر موقعیت منحصر به فرد است و به مجموعه خاصی از مهارت‌ها نیاز دارد.

هدف مهاجم استفاده از فرصت‌ها برای به دست آوردن مالکیت توپ و هدایت حمله به سبد حریف است. در طول بازی دفاعی، مدافع مقابل سبد می‌نشیند و هدف آن جلوگیری از نزدیک شدن حریف به دروازه است. دروازه بان در بالای سبد قرار دارد تا از حملات باز به دروازه جلوگیری کند.

گیم پلی و قوانین راگبی زیر آب

راگبی زیر آب نیازمند استقامت جسمی و نیرو و قدرت گروهی دارد

یک بازی معمولاً ۱۰-۱۵ دقیقه در هر نیمه (بسته به قوانین مسابقات جداگانه) به طول می‌انجامد و هر تیم می‌تواند در هر نیمه یک شصت ثانیه برای استراحت درخواست کند.

سه داور وجود دارد - یکی بر روی سطح استخر (داور عرشه)، یکی در زیر آب در زیر استخر بازی که وظیفه نظارت را بر عهده دارد، و یک داور آزاد که بازی را زیر نظر دارد و با داور عرشه ارتباط دارد. داوران دارای سوت‌های مخصوصی هستند که سیگنال‌هایی را که برای بازیکنان هم در زیر آب و هم در سطح شنیده می‌شود، تولید می‌کنند.

قوانین راگبی زیر آب بسیار ساده است. بازیکنی که توپ را در اختیار دارد مجاز است به هر بازیکن دیگری حمله کند، اما سایر بازیکنان فقط می‌توانند به بازیکنی که توپ را در اختیار دارد حمله کنند. حمله به گردن و سر، پیچاندن اندام، لگد زدن و ضربه زدن مجاز نیست و در صورت وقوع مجازات می‌شود.

الزامات تناسب اندام در راگبی زیر آب

در سطح رقابتی، راگبی زیر آب از نظر جسمی سخت است و نیاز به شنا و استقامت قوی، نیرو و قدرت، آگاهی فضایی و کار گروهی دارد. با این حال، فقط قوی بودن نتایج را تضمین نمی‌کند - بازیکنان باید از ترکیب توانایی بدنی با بازی استراتژیک و تاکتیکی استفاده کنند.

صدمات در راگبی زیر آب رایج نیست و معمولاً به خونریزی بینی یا کبودی محدود می‌شود - آب ضربه‌ها را جذب کرده و کاهش می‌دهد. غرق شدن نیز تقریباً غیرممکن است و همیشه حداقل یازده "نجات غریق" دیگر در استخر وجود دارد که می‌توانند در صورت بروز خطر به بازیکن کمک کنند.

تاریخچه راگبی زیر آب

راگبی زیر آب در شهر کلن (آلمان) در سال ۱۹۶۱ توسط لودویگ فون برسودا، عضو باشگاه بازی‌های زیر آب آلمان اختراع شد. در ابتدا، این بازی که با استفاده از توپ‌های پر از آب شور و یک تور والیبال در وسط استخر انجام می‌شد و بازیکنان مجبور بودند زیر آن شنا کنند، به منظور گرم شدن و آماده شدن برای آموزش غواصی معمولی انجام می‌شد.

این ورزش که با عنوان "انضباط کلن" شناخته می‌شود، توسط باشگاه غواصی دویسبورگ به شکل فعلی راگبی زیر آب، بدون تور والیبال، اقتباس شد. اولین بازی راگبی زیر آب در سال ۱۹۶۴ بین دویسبورگ و باشگاه غواصی مولهایم انجام شد. اولین تورنمنت، با عنوان "نبرد برای توپ طلا"، سال بعد در مولخیم برگزار شد و شش تیم در آن شرکت کردند.

بزودی کشور‌های اسکاندیناوی این ورزش را پس از تظاهرات در فنلاند و دانمارک در دهه ۱۹۷۰ پذیرفتند و به سرعت به سوئد و نروژ و همچنین کشور‌های اروپای شرقی مانند جمهوری چک و لهستان گسترش یافت.

CMAS، نهاد حاکم بر ورزش‌های زیر آب، راگبی زیر آب را در سال ۱۹۷۸ رسماً به رسمیت شناخت و اولین قهرمانی اروپا در آن سال در مالمو سوئد برگزار شد. اولین مسابقات جهانی در سال ۱۹۸۰ در مولهایم آلمان برگزار شد و از آن زمان مسابقات جهانی هر چهار سال یکبار برگزار شد.